سرخجه يك بيماري عفوني حاد دوران كودكي و بلوغ مي‌باشد كه با راش‌هاي ماكولو پاپولر، تب و بزرگي غدد لنفاوي و علائم خفيف ديگر مشخص مي‌شود. در زنان باردار به سبب ايجاد ناهنجاري‌هاي مادرزادي، يك بيماري خطير بشمار مي‌آيد. 
سرخجه يك بيماري مسري است. ويروس از طريق قطره‌هاي بزاقي منتشر مي‌شود و ابتدا دستگاه تنفسي و سپس گردش خون را آلوده مي‌كند. همه‌گيري‌هاي سرخجه با فواصل 9-6 سال يكبار مشاهده مي‌گردد. احتمال شيوع بيماري در فصل بهار بيشتر است. 
شيرخوران مبتلا به سرخجه مادرزادي ممكن است تا 2سالگي ويروس سرخجه را از دستگاه تنفسي و ادرار دفع كنند. بنابراين ممكن است باعث آلودگي فرد مراقبت‌دهنده شوند. آلودگي در اثر تماس غيرمستقيم با اشيايي كه به تازگي به ترشحات بيني وگلو آغشته شده‌اند و يا احتمالاً بوسيله خون، ادرار و مدفوع منتقل مي‌شود. انتقال از طريق هوا نيز صورت مي‌گيرد. ضمناً شيرخواران با ويروس موجود در حلق خود حداكثر تا18 ماه بعد ازتولد عفونت زا هستند.