در فصل زمستان آلودگی هوا سبب بروز و گسترش بیماری های عفونی دستگاه تنفس به خصوص سرماخوردگی و آنفلوآنزا می شود. آنفلوآنزا که در اصطلاح عوام به غلط سرماخوردگی نامیده می شود بیماری مسری ناشی از ویروس های آنفلوآنزا (A,B,C) است. اگرچه بیشتر بیماران طی یک تا دو هفته بهبود می یابند، اما عفونت با ویروس های آنفلوآنزا می تواند سبب بیماری شدید و عوارض کشنده شود. در مقابل، سرماخوردگی بیماری خفیفی است که محدود به مخاط تنفسی فوقانی (عمدتاًی بینی) بوده و سبب بیماری مختصر با آبریزش بینی و تب خفیف می شود که معمولاً بدون عارضه جدی بهبود می یابد. لذا باید بین این دو بیماری که به دلایل متفاوت ایجاد شده و سرنوشت مختلفی دارند، تفاوت قائل شد. در بیماری آنفلوآنزا، ویروس سبب بیماری می شود. ویروس ها کوچک ترین گونه موجودات زنده اند که با میکروسکوپ نوری قادر به دیدن آنها نیستیم. بدن انسان با تولید آنتی بادی مناسب با این بیماری مقابله می کند. ویروس آنفلوآنزا بینی، گلو و ریه ها را مبتلا می کند. بیماری از یک فرد به فرد دیگر قابل انتقال است. وقتی فردی دچار آنفلوآنزا می شود با سرفه، عطسه یا صحبت باعث پخش ویروس در هوا شده و دیگر افراد طی نفس کشیدن ویروس را وارد بدن خود می کنند. همچنین زمانی که فرد اشیای آلوده به ویروس (مانند دستگیره درب) را لمس می کند و دست آلوده خود را به دهان و بینی اش می زند، ممکن است به بیماری مبتلا شود. همان طور که قبلاً ذکر شد، بیشتر افراد مبتلا طی یک تا دو هفته بهبود می یابند اما برخی دچار عوارض کشنده یی مانند ذات الریه (پنومونی) می شوند. افراد ذیل در معرض بیشترین خطر برای بروز عوارض کشنده هستند؛