وارفارین جزو مشتقات کومارینی است. این دارو از تشکیل فاکتورهای پیش انعقادی فعال X, IX, VII, II در کبد جلوگیری می کنند. اثرات کامل درمانی تا زمانیکه فاکتورهای انعقادی موجود در خون از راه کاتابولیسم طبیعی ( که برای هر فاکتور با سرعت متفاوت انجام میشود.) برداشت گردند؛ به تأخیر می افتد. هنگامیکه فاکتورهای VII ( که کوتاهترین نیمه عمر را دارد) کاهش می یابد زمان پروترومبین (PT) طولانی می شود ولی در مورد بقیۀ فاکتورها، تنها هنگامیکه شدت کاهش آنها زیاد باشد روی زمان PT اثر می گذارد. سرعت جذب وارفارین همراه با غذا کاهش می یابد. دارو به میزان 99 درصد به پروتئین های پلاسما پیوند می شود. در کبد متابولیز شده و پس از چرخۀ روده ای- کبدی از راه کلیه دفع میشود. نیمه عمر وارفارین 5/1 تا5/2 روز (بطور متوسط 50 ساعت) است. زمان لازم برای شروع اثر آن نیم تا 3 روز و طول مرگ اثر آن 2 تا 5 روز است.

موارد مصرف وارفارین:

وضعیت تیرویید در حاملگی و سندروم بیماری غیر تیروئیدی 
به طور کلی تغییرات عملکرد تیرویید در حاملگی تحت تأثیر 3 فاکتور است: 
الف) افزایش موقتی در میزان هورمون جفتی hCG طی سه ماهه اول حاملگی، که باعث تحریک گیرنده های TSH می شود. البته این اتصال با گیرنده های TSH ضعیف است. 
ب) افزایش میزان سرمی TBG که علت اصلی آن استروژن بالای دوران حاملگی است، به طوری که میزان سرمی TBG در حاملگی 5/2 برابر شده و حداکثر این افزایش در هفته 21 حاملگی روی می دهد. ( البته افزایش گلیکوزیلاسیون نیز در بالا بودن نیمه عمر TBG مؤثر است). 
ج) افزایش ترشح ادراری ید: در مناطقی که میزان دریافت ید در حد مرزی است، می تواند در تولید هورمون های تیرویید اختلال ایجاد کند. به عنوان مثال در مناطقی که میزان دریافتی ید کمتر از 50 µg در روز است، اکثر زنان باردار در معرض خطر بروز گواتر و در صورت دریافت نکردن ید تکمیلی مستعد به بروز هیپوتیروییدی هم در خود و هم در جنین یا نوزادشان هستند. 

هر شخص داراي سلول هاي سرطاني در بدن خود است .اين سلول هاي سرطاني درآزمايشهاي استاندارد خود را نشان نمي دهند تا آنکه به مقدار چند ميليارد سلول افزايش يابند. زماني که پزشکان به اشخاص مبتلا به سرطان اعلام مي کنند که ديگر در بدن آنها سلول سرطاني وجود ندارد ، اين حالت فقط بدان معناست که آزمايشها، ديگر قادر به رديابي و پيدا کردن سلولهاي سرطاني نيستند زيرا آن سلول ها به مقدار قابل رد يابي شدن در بدن وجود ندارند. 
سلولهاي سرطاني بين شش تا ده مرتبه در دوره زندگي يک انسان پيدا مي شوند. زماني که سيستم ايمني انسان قوي باشد سلولهاي سرطاني از بين مي روند و از ايجاد تومور سرطاني جلوگيري مي شود. زماني که شخص بيماري سرطان دارد نشانه آنست که وي داراي کاستيهاي تغذيه اي شده است. اين کاستي ممکن است منشاء ژنتيک ، محيطي ، مربوط به غذاها ویا عواملي درشيوه زندگي باشد. 

سرخك يكي از شايع ترين بيماريهاي واگير و حاد تنفسي است. اين بيماري اولين بار توسط محمد زكرياي رازي پزشك و فيلسوف ايراني شرح داده شد. ويروس سرخك مركب از هسته مركزي و RNA مارپيچي است و اندازه اين ويروس 100 الي 250 نانومتر ميباشد و جزو پاراميكسوويروسها طبقه‌بندي شده‌است. 

همه گير شناسي
بطور طبيعي سرخك فقط در انسان ديده ميشود. اپيدميهاي سرخك در دوره‌هاي 2 تا 3 ساله و در طي فصل بهار در مناطقي كه واكسيناسيون صورت نمي‌گيرد رخ ميدهد. اين بيماري در مناطق شهري شيوع بيشتري دارد. 
ويروس از طريق تماس مستقيم و غيرمستقيم با ترشحات دستگاه تنفس انتشار مي‌يابد. افراد آلوده به ويروس ميتوانند از 4 روز قبل تا 7 روز بعد از ظاهر شدن ضايعات پوستي بيماري را انتقال دهند. دوره كمون (نهفته) بيماري 10تا 14 روز است. حداكثر شيوع بيماري در اطفال كمتر از دو سال بوده و بطور كلي سرخك يك بيماري دوره كودكي است كه ميتواند بصورت يك بيماري خطرناك در بالغين جوان درآيد. اين بيماري در طي حاملگي شايع نيست اما اگر ايجاد شود ميتواند بينهايت جدي شود.